5 kritische vragen aan Sabine Content (Global Reporting Initiative)

Is volledige transparantie niet een illusie?

Je kunt toch nooit weten wat er in alle schakels van je keten precies gebeurt? “Volledige transparantie is moeilijk te bereiken en zal dat ook blijven. In sommige gevallen mógen bedrijven ook niet over alles transparant zijn, bijvoorbeeld omdat het vertrouwelijke gegevens betreft of omwille van juridische beperkingen. Maar wat mij betreft moeten we wel blijven werken aan vooruitgang op dit vlak. Daar ben ik niet de enige in; je ziet een steeds grotere vraag om transparantie bij stakeholders. Potentiële medewerkers kijken vaak naar maatschappelijke jaarverslagen, consumenten willen steeds meer weten en ook investeerders willen niet-financiële feiten weten om hun risico’s goed te kunnen inschatten.”

“Er zijn ook meer en meer wettelijke verplichtingen rond transparantie. Op dit moment wordt er bijvoorbeeld gewerkt aan een review van de EU Non-Financial Reporting Directive. Ik verwacht dat er meer bedrijven binnen de scope van deze Europese richtlijn gaan vallen. Dus ja, volledige transparantie is ambitieus, maar dat betekent allerminst dat we moeten opgeven. We moeten er samen naartoe werken.”

Is verslagleggen volgens de GRI-standaard niet veel te veel werk voor mkb’ers?

Daar hebben ze toch helemaal geen tijd voor? Het mkb vormt het hart van de Nederlandse economie en ook de impact van deze groep bedrijven op de samenleving moet transparant zijn. Ik begrijp dat voor bedrijven met minder dan 250 medewerkers het opstellen van een compleet GRI-rapport een hele taak is. Maar vergeet niet dat verslaglegging volgens de GRI Standards je helpt doelen te stellen, prestaties te meten en veranderingen te managen.

Daarom vinden we het bij GRI het belangrijkst dat een mkb-bedrijf op zijn minst rapporteert over de voor dat bedrijf materiële onderwerpen, de thema’s waarop het direct impact heeft. En we vinden dat een bedrijf dit doet moet doen op basis van dezelfde standaarden als elk ander bedrijf. Het mooie is: de data over die thema’s heb je toch al nodig voor je strategie; met het verzamelen daarvan sla je dus twee vliegen in één klap.”

Met verslaglegging alleen los je problemen als kinderarbeid niet op, toch? Kunnen bedrijven niet beter aan de oplossing werken, in plaats van erover rapporteren?

“Verslaglegging alleen lost het probleem niet op, nee. Maar zonder het inzichtelijk maken van de positieve en negatieve impact van je bedrijf kun je niet aan de juiste oplossingen werken. Het gaat bij verslaglegging namelijk niet alleen om het eindrapport, maar om het proces waarmee je het hele jaar bezig bent. Tijdens dat proces kunnen zaken aan het licht komen die je wilt verbeteren, of waarover je met anderen – zoals de overheid, buren, of actiegroepen – in gesprek moet. De verslaggeving is dus de basis voor duidelijke doelen en een actieplan.”

Zijn jaarverslagen geen greenwashing? Hoe weet je als buitenstaander of het waar is wat je leest?

“Greenwashing is steeds minder mogelijk, omdat er steeds meer data vereist wordt en de rapporten steeds kritischer gelezen worden. Toch komt het nog weleens voor. Dat zit ‘m dan met name in zaken waarover een bedrijf niet rapporteert. Je moet daarvoor een reden opgeven, en die luidt vaak ‘we hebben de data niet’. Als een bedrijf dat drie jaar achtereen in zijn jaarverslag zet, moeten ze daar wel een duidelijke uitleg bij kunnen geven.”

“Een paar jaar geleden werd de bijdrage aan de Sustainable Development Goals met het betere knip- en plakwerk aan een rapport toegevoegd. Daar is wel verbetering in gekomen: er wordt nu echt op het niveau van targets over de SDG’s gerapporteerd.”

Zo’n verslag, dat leest toch niemand? Kun je er als bedrijf niet veel beter voor zorgen dat je imago in orde is?

“Allereerst is rapportage dus vooral een stuk gereedschap voor het management, niet voor de PR-afdeling. We zien daarbij het bezoek aan onze Sustainable Disclosure Database (SDD) – een online database met duizenden publiek toegankelijke jaarverslagen – enorm toenemen. Belanghebbenden eisen deze informatie. Ook zie je dat het vijf jaar geleden nog een leuk extraatje was als een bedrijf ook een mvo-verslag had. Nu zit tijdens een investor roadshow de mvo-manager naast de CEO op het podium om vragen te beantwoorden.”

“Millennials stellen ook steeds meer vragen over duurzaamheid voordat ze ergens gaan werken. Dan is het handig als je alle antwoorden paraat hebt in je verslag. Het belangrijkste is dat je bedenkt wie je belangrijkste lezers zijn. Consumenten zullen bijvoorbeeld niet zo snel een heel jaarverslag gaan lezen. Maar dat wil niet zeggen dat ze totaal niet geïnteresseerd zijn in je duurzaamheidsprestaties. Je kunt daar ook een andere vorm voor bedenken: ik ken een food-bedrijf dat in zijn restaurants op alle tafels een kaartje had staan met een paar feiten uit het jaarverslag, met een verwijzing naar het hele verslag. Dat bleken klanten erg te waarderen.”